Nakarat:
Yolların hükmüyle yazılmakta hikayem,
Zamansız ziyaretlerim biriken şehirler.
Hep aynı noktada başlayan devri alem ve de,
Hep aynı özlem için birikmiş biletler.
1.Verse:
Numara 42, bir cam kenarından bu davet,
Karabük, ankara, bursa vira kaptan devam et.
Yanımda külüstür müzik çalar ve biraz keder,
Uğrunda yollar eskitiyorum ah be sekiz sene.
Terminal çayıyla demlenen buruk muhabbet,
Muhattab tütünün tüten dumanı loş bi sahne.
Çanta müdavimlerim mizah dergilerim,
Ve sahne şarkılarımı barındıran cdlerim.
Muavin sesiyle devri alem başlar,
O dev cüsseli taşıtlarda canlanır telaşlar.
Her bir koltuğun bir hikayesi vardır,
Amma herkes okuyamaz, bazen oturmuyor taşlar.
Yol arkadaşın kim merak edersin başta,
Çoğu zaman bi merhabayı çok görür insanlar.
Nadirende gelip susmayanlar rastlar,
Ama motor çalıştığında duyduğun sesler yavaşlar.
Nakarat:
Yolların hükmüyle yazılmakta hikayem,
Zamansız ziyaretlerim biriken şehirler.
Hep aynı noktada başlayan devri alem ve de,
Hep aynı özlem için birikmiş biletler.
2.Verse:
Işıklar söner ve istanbula elveda,
Gitmek evvela tamam dönmemek eskaza.
Yüreğin memleketini bıraktıkça ardıma,
Hep merak ediyorum bekleyenim kalırmı yarına.
Kalırmı karnım aç muavinle aram iyi,
Hiç bi servis kaçmaz elimden alırım kekleri.
Yanında sallama çay mecbur eder talibi,
Kalmamış ne varsa gönder şefim kurayım şenliği.
İhtiyaç molasında tek ihtiyaç tütün,
Sigaramın dumanından doğarım büsbütün.
Açık gökyüzünde orion arar gözüm,
Bazen eşlik eder bi türkünün akla düşen sözü.
Otobüs camıyla yoldaş alnımda serinlik,
Yollara bak, yollar insanlardan kerimdir.
Görüp gülümsediğin şeyler artık senindir,
Çünkü ışıklar kapalıyken yalnızlık derindir.
Göğüste harlanan heycan insanı delirtir,
İçinde bulunduğunca her şehir evindir.
Yeni yüzler tanırsın onlar ailelerindir,
Hiç unutmadım kimseyi, içimde kadimlerimdir.
Nakarat:
Yolların hükmüyle yazılmakta hikayem,
Zamansız ziyaretlerim biriken şehirler.
Hep aynı noktada başlayan devri alem ve de,
Hep aynı özlem için birikmiş biletler.
3.Verse:
Varmanın güzelliğiyle titrer ellerim,
Her defasında başka bi terminal gördü gözlerim.
Karşılayanlar kadar benimde bellidir,
Yanaklarımda hafif kırmızıyla sevinç izleri.
Kucaklaşmalar sonsuzdur amma usanmazsın,
Yolun yorgunusundur bi dakka uzanmazsın.
Çünkü karşına geçmiş duran şu güler yüzlü,
İnsanlara bakıp dinlenir muhabbete doymazsın.
Kulis derler amma bir depodur gerçeği,
Herkes yanındadır sevindirir seni.
Sahne zamanı dost meclisin bereketli,
100 kişiyle söylenen şarkılar bi milyon yürekli.
Dahne akşamında o tatlı yorgunluğu,
Sırtlanıp vedalaşırsın herkesle yolculuğun uzun,
İçinde bir çok hasretin sesiyle hüzün dolu,
Numara 42 bekler, el sallanır buruk.
Nakarat:
Yolların hükmüyle yazılmakta hikayem,
Zamansız ziyaretlerim biriken şehirler.
Hep aynı noktada başlayan devri alem ve de,
Hep aynı özlem için birikmiş biletler.
4.Verse:
Canına yandığımın şehri bekle geliyorum,
Kaçıncı gidişim oldu hep sana dönüyorum.
Her şehirde bi parçam var artık emanet,
Vatanım sensin hemde çeyrek ömre memleket.
Bütün tabelalarda görmek için seni,
Kaçar bu uykularım yinede hepsi canıma minnet,
Şimdi sevdiğimin gözlerindeki hasret,
Senin sokaklarında yer bulur onada yardım et.
Söyle bilsin, karnım aç değil,
Başıma bela gelmedi, yorulmadım zaten hiç.
Uykusuzda kalmadım, yalnızlıkta çekmedim,
Söyle merak etmesin, sabaha doğru evdeyim.
Şimdi uzaklarda yepyeni dostlar gülümsüyor mudur,
Bi hatam oldu mu ki, kusurum varmı dır.
Terminal göründüğünde içim darlanır,
Numara 42 tekrar çağıracak mıdır.
Nakarat:
Yolların hükmüyle yazılmakta hikayem,
Zamansız ziyaretlerim biriken şehirler.
Hep aynı noktada başlayan devri alem ve de,
Hep aynı özlem için birikmiş biletler.
0 yorum:
Yorum Gönder